Atopowe zapalenie skóry (AZS) może przebiegać zarówno jako kontynuacja choroby od okresu dzieciństwa, jak i ujawnić się dopiero w starszym wieku. Dane wskazują, że początek AZS po 30. roku życia nie jest obecnie zjawiskiem rzadkim. Badania wskazują jednak, że nasilenie stanu zapalnego zazwyczaj ulega zmniejszeniu wraz z wiekiem.
Objawy
Wśród głównych objawów atopowego zapalenia skóry można wymienić: świąd skóry, charakterystyczne zmiany skórne widoczne gołym okiem, suchość skóry, rogowacenie przymieszkowe, zacienienia wokół oczu oraz częste zapalenia spojówek.
Do złych czynników rokowniczych zalicza się stan zapalny w obrębie twarzy i szyi oraz długi czas trwania aktywnych zmian zapalnych. W porównaniu z dziećmi i młodymi dorosłymi jakość życia starszych pacjentów z AZS jest znacznie obniżona. Pacjenci często narzekają na przewlekłe zmęczenie chorobą, bezradność, uczucie niepokoju i wykazują objawy depresji.
Ponadto cechą towarzyszącą wszystkim chorym, niezależnie od wieku, jest świąd oraz nadmierna suchość skóry. Rozpoznanie AZS w wieku podeszłym wymaga przeprowadzenia szerokiej diagnostyki różnicowej.
Leczenie
Niezależnie od wieku pacjenta postępowanie terapeutyczne jest podobne. Celem leczenia jest identyfikacja i eliminacja czynników zaostrzających, odbudowa i poprawa funkcji bariery naskórkowej oraz likwidacja stanu zapalnego.
U osób starszych podstawą terapii będzie stosowanie emolientów. Substancje te powinny być aplikowane przynajmniej 3–4 razy dziennie na całą skórę, nie tylko miejsca chorobowo zmienione. Ze względu na starszy wiek i często towarzyszące zaburzenia w układzie kostno-stawowym postępowanie takie może być dla starszych pacjentów bardzo trudne.
Podsumowując, opieka nad seniorem z atopowym zapaleniem skóry nie jest dużym obciążeniem dla opiekuna. Jest to jednak schorzenie uporczywe dla samego chorego i może powodować jego ciągłe rozdrażnienie.
Słowa kluczowe: atopowe zapalenie skóry, choroba skóry, choroby skóry, AZS,
