Inkontynencja moczowa to inaczej problem z nietrzymaniem moczu, dotykający co drugą kobietę po przejściu menopauzy. Choć choroba ta dotyczy obojga płci, u kobiet jest dużo powszechniejsza.
U zdrowej osoby mocz zatrzymywany jest w pęcherzu przy pomocy mięśni Kegla. Gdy pęcherz napełni się, do mózgu wysyłana jest informacja o tym, że należy go opróżnić. W związku z tym, mięśnie miednicy ulegają wtedy rozluźnieniu, a mięśnie pęcherza – kurczą się. U osób z inkontynencją proces zostaje zakłócony przez różnego rodzaju czynniki.
Rodzaje i przyczyny inkontynencji moczowej
Rodzaje inkontynencji moczowej mają zróżnicowane podłoże. Do najczęstszych, zalicza się:
-
wysiłkowe nietrzymanie moczu
objawia się popuszczaniem moczu przy uprawianiu sportów, dźwiganiu, kichaniu czy kaszleniu. Przyczynami są: otyłość, przebyta ciąża, częste infekcje dróg moczowych, zaparcia, ciężka praca fizyczna, palenie papierosów, menopauza lub choroby neurologiczne.
-
naglące nietrzymanie moczu
objawia się popuszczeniem w wyniku pojawienia się nagłego parcia na pęcherz, nad którym nie da się w żaden sposób zapanować. Przyczyną jest nadwrażliwość pęcherza (kurczącego się nawet wtedy, gdy moczu jest niewiele), która spowodowana może być: chorobą Parkinsona, chorobą Alzheimera, stwardnieniem rozsianym, demencją lub cukrzycą.
Diagnoza inkontynencji moczowej
Przede wszystkim podczas konsultacji z lekarzem należy odpowiedzieć na pytania takie jak: częstotliwość i ilość popuszczeń, rodzaj i ilość spożywanych napojów, od kiedy zaobserwowano inkontynencję, w jakich sytuacjach zdarzają się popuszczenia oraz czy oddawaniu moczu towarzyszy ból. Następnie lekarz zleca serię badań ginekologicznych, neurologicznych, urodynamicznych, USG itp., aby wykluczyć choroby towarzyszące.
Rozróżniamy 3 stopnie inkontynencji:
I STOPIEŃ – do popuszczeń dochodzi sporadycznie, w niewielkich ilościach przy kichaniu, dźwignięciu, wysiłku fizycznym czy kaszlu.
II STOPIEŃ – popuszczenia zdarzają się częściej podczas pracy fizycznej, biegania czy wchodzenia po schodach.
III STOPIEŃ – wypływ moczu ma miejsce niezależnie od wykonywanych czynności w dużych ilościach.
Inkontynencja moczowa – leczenie:
Inkontynencja jest chorobą uleczalną. W zależności od przyczyny, inkontynencję leczy się poprzez:
- ćwiczenie mięśni dna miednicy,
- zmianę nawyków żywieniowych (ograniczenie kawy, cytrusów, alkoholu),
- farmakoterapię (leki na nadwrażliwość pęcherza),
- ostrzyknięcie pęcherza toksyną botulinową,
- elektrostymulację,
- operację (wszczepienie pod cewkę moczową polipropylenowej taśmy),
- terapię hormonalną.
Podsumowując, dla większości osób, inkontynencja to schorzenie bardzo wstydliwe, powodujące stres oraz wycofanie z życia społecznego. Jest to kwestia nie tylko dyskomfortu związanego z wilgocią, ale i zapachem. Szacuje się, że ⅔ osób cierpiących na nietrzymanie moczu nie zgłasza się z problemem do lekarza. Jest to poważny błąd, zważywszy na to, iż schorzenie to może być objawem innej poważnej choroby.
Nie warto zatem bagatelizować problemu oraz dokładać sobie strapienia. Jeśli dolegliwość ta nie jest Ci obca, zgłoś się do lekarza ogólnego, który przy zachowaniu dyskrecji pokieruje Cię na odpowiednie badania.
Słowa kluczowe: inkontynencja moczowa, nietrzymanie moczu, problemy z trzymaniem moczu, przyczyny nietrzymania moczu, leczenie inkontynencji
