Samotność osoby starszej to ogromny problem, który – bagatelizowany, może doprowadzić do depresji. Większość seniorów jest samotna z wyboru… otoczenia. Odrzucenie seniora przez krąg najbliższych prowadzi do jego wyobcowania.

Powodem odrzucenia są często:

• problemy ze słuchem,
• problemy z koncentracją,
• zaburzenia w relacjach społecznych (nieumiejętność słuchania innych),
• demencja,
• choroba Alzheimera,
• niepełnosprawność ruchowa wykluczająca możliwość uczęszczania w dotychczasowych aktywnościach.

Osoba starsza, która czuje się odrzucona, nie potrafi utrzymać prawidłowych relacji międzyludzkich. Jak zatem pomóc naszym babciom i dziadkom, aby nie czuli się wyrzutkami społeczeństwa?

Kluczowe jest zrozumienie. Codzienność osób starszych często wiąże się z cierpieniem fizycznym, duchowym i psychicznym. W ich życiu dominuje ten sam od lat schemat dnia, a bólu dodaje pogłębiająca się świadomość zbliżającego się odejścia. Samotna starość we wszystkich swoich wymiarach oddala człowieka od rzeczy, które się wokół niego dzieją. Zamyka go w świecie wewnętrznym. Szczęśliwym, kiedy wypełniony jest emocjami, wspomnieniami, radością i filozoficznymi rozmyślaniami. Nieszczęśliwym w sytuacji, gdy jedyną pojawiającą się myślą jest ta o przemijaniu, bezpowrotnym przeminięciu młodości i niezrozumieniu przez młodsze pokolenie.

Współczesnego seniora wypełnia strach przed staniem się niepotrzebnym i niedostrzeganym. Pojawiają się także depresyjne myśli, że po jego śmierci nikt nie będzie o nim pamiętać.

Samotność osoby starszej boli bardziej niż reumatyzm

Zarówno poczucie obcości, świadome izolowanie się lub podleganie wyłączaniu z życia przez innych, jak i ograniczanie swojej codziennej i towarzyskiej aktywności prowadzi do społecznego niebytu człowieka starego, w którym przestaje się zauważać, że są inni i że „jestem ja sam”.

Jednak nie wszyscy seniorzy zamykają się w sobie. Samotność i dążenie ludzi starych do kontaktu z drugim człowiekiem widoczne są w poczekalniach wielu instytucji – przypadkowe rozmowy na korytarzach, opowieści z życia wzięte, użalanie się nad sobą. Konieczna jest wtedy SERDECZNOŚĆ , której bardzo brakuje osobom starszym. Warto organizować podopiecznemu czas wolny na świeżym powietrzu – pójść na spacer, obejrzeć uliczne wystawy czy napić się herbaty w ogródku kawiarenki w centrum miasta. Jeśli nie mamy możliwości spędzić czasu poza domem warto posłuchać ulubionej muzyki seniora, rozwiązywać krzyżówki, grać w szachy lub karty, przywoływać miłe chwile poprzez słuchanie (często bardzo ciekawych) historii i oglądanie albumów ze zdjęciami.

Reasumując, samotność często doprowadza seniorów do depresji, dlatego istotne jest także okazywanie im zrozumienia i empatia. Im więcej zapewnimy różnego rodzaju aktywności, tym lepszy będzie stan fizyczny i psychiczny naszego podopiecznego.